Patrick van der Doef ‘ontdekte’ Argentinië halverwege de jaren tachtig van de vorige eeuw. Hij werd niet alleen smoorverliefd op een Argentijnse vrouw maar ook op het land. Het is nu moeilijk voor te stellen, maar in die jaren was er maar een reisgids; The South American Handbook. Een enorme dikke reisgids die moeilijk mee te nemen was. Daarom besloot Patrick om zelf een reisgids over Argentinië te schrijven en kwam zo in contact met uitgeverij Elmar. In 1998 kwam het eerste exemplaar op de markt. Het was ook de eerste Nederlandstalige reisgids over Argentinië. In al die jaren heeft hij het land goed leren kennen en gedurende vijf jaar tot 2014 had Patrick een succesvolle fiets- en citytour bedrijfje in Buenos Aires. In het dagelijks leven is Patrick van der Doef freelance Art-Director/grafisch vormgever en fotograaf.

Het is al meer dan 20 jaar geleden dat het eerste reishandboek van zijn hand in deze reeks verscheen: Gambia, al snel gevolgd door Cuba en daarna Kroatië. Ruim 20 jaar terug kwam ook het contact met uitgeverij Elmar tot stand en nog steeds vormen die twee een succesvol koppel. Na Kroatië volgden nog 13 landentitels en 3 reiswoordenboekjes, gericht op Afrika (Wolof, Mandinka en Swahili). Veel nieuwe boeken zullen er niet meer van zijn hand verschijnen (hoewel hij dat vijf jaar geleden ook al beweerde). De voortschrijdende technieken noodzaken echter om de boeken die hij schreef en die gedigitaliseerd zijn, te onderhouden en dat is een behoorlijk karwei. Trouwens, ook zijn leeftijd en zijn conditie eisen hun tol. Geen gesjouw meer door tropische regenwouden of voettochten onder woestijntemperaturen naar een onbekend volk. De toppen van de zandduinen in Namibië zijn inmiddels ook al een onbereikbaar doel geworden. Dat betekent niet dat zijn interesse minder is geworden voor alles wat leeft en groeit in deze wereld. In het kort zou je het als volgt kunnen samenvatten: hij verloor wel zijn haren maar niet zijn (belangstelling voor onbekende) streken.

Paul Post (1953) studeerde theologie, liturgiewetenschap en christelijke kunst in Utrecht en Rome. Momenteel is hij hoogleraar Rituele Studies aan de Faculteit Geesteswetenschappen van de Universiteit van Tilburg en directeur van het aldaar gevestigde Instituut voor Liturgische en Rituele Studies.

Paul Zuidgeest (1971) is al vanaf jongs af aan gefascineerd door reizen. In 2002, toen hij samen met een vriend Corsica in de rondte fietste, is zijn passie voor fietsvakanties ontstaan. Sindsdien gaat zijn ‘aluminium ros’ geheid mee als hij op reis gaat. Hij heeft inmiddels vele lange-afstands-routes in Europa gefietst en meerdere tochten door Zuidoost-Azië gemaakt. Een zwervend bestaan met een tentje achterop vindt hij nog steeds de mooiste manier om een nieuw land en haar inwoners te leren kennen. Tijdens één van zijn vele tochten begon langzaam zijn droom te groeien. Niet meer na drie weken huiswaarts moeten keren, maar ‘Oostwaarts’ blijven fietsen tot je niet meer verder kunt.

Peter Stuivenberg reist over de hele wereld en schreef voor Elmar 10 boeken waaronder de bestsellers ‘n Wereld Onder zeil en Steve Brown Drugsbaron in Spijkerbroek.

In 2008 schreef hij De Boogeyman die in 2012 in een vernieuwde uitgave is uitgebracht.

Auteur Petra Possel is journalist en radiopresentator en schreef eerder de reishandboeken Tenerife & La Gomera, Curaçao en Bonaire. Ze is een echte eilandganger, ze houdt van het overzichtelijke eilandleven, een prettig contrast met haar dagelijks bestaan in de stad. Alhoewel ze ook graag op de Waddeneilanden en de Canarische eilanden komt, hebben met name de ABC-eilanden haar belangstelling. Dit heeft alles te maken met de historische banden van de eilanden met Nederland, de prachtige architectuur, de gevarieerde bevolkingssamenstelling en vooral de vriendelijkheid van de mensen. Over de Antilliaanse schrijver Tip Marugg schreef zij de biografische schets Niemand is een eiland, waarin ook het geïsoleerde eilandleven centraal staat.

Foto: NTR/Marieke van der Velden

Pierre Wijnen werkt als boomverzorger en komt nog vaak in de bergen om te klimmen. Eerder werkte hij als restaurateur van gobelins, als werkmeester in een sociale werkplaats, als therapeut in antroposofische gemeenschappen in Noord-Ierland en Oostenrijk, als kunstzinnig therapeut in psychiatrische ziekenhuizen en als berggids.

Remco Dijkstra (1981) is psychiater en behandelt in Friesland patiënten met ernstige depressies, bipolaire stoornissen en angststoornissen. Na zijn geneeskundestudie (Groningen) vertrekt de 24-jarige Remco naar Limburg voor de opleiding tot psychiater. Zelf psychotherapie ondergaan is een verplicht onderdeel van deze medische specialisatie. In gesprek met zijn psychoanalyticus komt hij er gaandeweg achter dat hij een sterke behoefte heeft aan avontuur, vrijheid en zelfreflectie. Remco besluit zijn opleiding tijdelijk te onderbreken en gaat op wereldreis.

René de Vries (1946) werkte na zijn studie geneeskunde in Leiden drie jaar als arts in Suriname. Daarna keerde hij terug naar Leiden om te promoveren en zich tot internist te specialiseren. Daar is hij verder altijd blijven wonen en werken.

Tot zijn emeritaat in 2011 was hij bij het Leids Universitair Medisch Centrum (LUMC) werkzaam, sinds 1990 als hoogleraar in de Immunogenetica. Daarnaast was hij van 1998 tot 2011 hoofd van de Bloedtransfusiedienst van het LUMC. Hij verrichtte ruim dertig jaar onderzoek naar erfelijke en immunologische aspecten van infectieziekten en auto-immunziekten. Hij is (co-)auteur van ongeveer driehonderd publicaties en ontving voor zijn onderzoek onder andere de Koninklijke/Shellprijs.

Zijn belangrijkste hobby is de muziek. Vanaf zijn elfde jaar speelt hij cello.

Na zijn emeritaat is hij gestart met het onderzoek naar en het schrijven van dit boek over Lise Cristiani, de eerste vrouwelijke cellist, en haar stradivariuscello, de Cristiani-stradivarius.

Rens Cappon, universitair docent accounting aan Nyenrode, belandt na een verloren liefde in een zware depressie en besluit naar zijn geliefde Alpen te fietsen, hetzij om uit deze voor hem onhoudbare situatie te geraken hetzij een einde aan zijn leven te maken. Uiteindelijk weet hij na een ongekend zware tocht zijn leven weer op te pakken. Depressiviteit blijft echter een niet te onderschatten tegenstander, die weigert zijn rugzak te verlaten. Inmiddels leeft hij van een uitkering onder het motto: Morgen zien we weer verder.

Rob van der Plas groeide op in Nederland, ontwikkelde zijn technische vaardigheden in Engeland en woont sinds 1968 in Californië. In 1977 verscheen zijn eerste boek over fietstechniek en fietsonderhoud en sedertdien heeft hij meerdere boeken gepubliceerd die in verschillende talen zijn verschenen.

Roland Verbiest is een bijzonder mens. Hij was de oprichter van het Blad DOEN, een uitgaansblad in Den Haag (10 jaar). Een team waar later ook Haagse Harry uit voortgekomen is. Hij begon een evenementenbureau en is de bedenker en organisator van de Haagse Koninginnenach (15 jaar). Hij organiseerde ook de HaShiBa Haagse Schilderswijk Bazar. En FAST een surfdorp op Scheveningen. Kortom een bekend figuur in het Haagse. Door allerlei verwikkelingen is hij echter op een zijspoor gezet. Dat deed pijn, maar hij herpakte zich en is samen met zijn broer een transportonderneming begonnen in de Democratische Republiek Congo.

Hij beschreef zijn bizarre belevenissen in het fascinerende boek Blauw Hout, een bij tijden hilarisch document, dat met veel gevoel voor understatement de ongelofelijke geschiedenis beschrijft van twee broers in het derdewereldland Congo…

Tessa Leuwsha raakte geboeid door ‘switi Sranan’, het prachtige Suriname met een mengelmoes aan culturen en ongerepte natuur. In 1996 emigreerde zijn vanuit Nederland naar dit geboorteland van haar vader. Leuwsha schrijft fictie en non-fictie. Haar romans de Parbo-blues en Solo, een liefde werden lovend ontvangen en genomineerd voor diverse prijzen. Bij uitgeverij Atlas-Contact verscheen Fansi’s stilte. In dat boek gaat Tessa Leuwsha op zoek naar het verhaal van haar grootmoeder Fansi en haar ooms en tantes, in Paramaribo, Nickerie, Eindhoven en de Achterhoek. Al lezend en luisterend houdt zij de geschiedenis van Suriname tegen haar eigen bestaan in het land en haalt zij Fansi, kind van een Engelse zendelingsdochter en een zwarte man, dichterbij.

Theo Halin (Nijmegen, 1951) leerde al vroeg lopen. Toen hij nog geen jaar oud was nam zijn opa hem reeds mee tijdens zijn gebruikelijke rondje door de buurt. In zijn jeugd wandelde hij regelmatig met zijn moeder door het Goffertpark in Nijmegen. Wandelen zit in zijn genen. Met een kleine wandelclub verkent hij al meer dan dertig jaar elke zaterdagmorgen de omgeving van zijn woonplaats. De leden zijn telkens weer verrast over de prachtige wandelingen die in je directe woonomgeving te maken zijn. Ook in zijn eentje is hij regelmatig op pad. De rij gelopen Nederlandse LAW paden begint al een aardige omvang te krijgen. De teller staat op dit moment op ongeveer 4500 km. Een paar jaar geleden heeft hij zijn “rondje Nederland” afgerond. Hij blijft Nederland een fantastisch wandelland vinden met een uitstekend wandelnetwerk, goede overnachtingsmogelijkheden en, door de kleinschaligheid van ons land, een grote horecadichtheid. Samen met auteur Charles Aerssens bundelen zij hun ervaring en kennis om ook anderen te laten kennismaken met prachtige wandelingen in het Brabantse land.

Tineke Zwijgers studeerde Nederlandse Letterkunde in Utrecht, rook heel even aan het onderwijs maar koos toen toch voor haar eerste liefde: freelancer in de reisjournalistiek. Ze werkte als eindredacteur voor een magazine over Indonesië en schreef artikelen voor de serie ‘Te gast in...’. Tegenwoordig maakt zij culinaire verhalen en reisreportages voor diverse kranten en tijdschriften. Daarnaast schrijft Tineke reisgidsen: voor de series ‘Wat & Hoe’ en ‘Capitool’ en losse titels als ‘Het echte Bretagne’, ‘Spannende paden’ (over wandelingen langs sagen en legenden) en ‘Het Waddengevoel’. Reishandboek Luxemburg is haar derde titel voor uitgeverij Elmar. Ter afwisseling van het reizen en schrijven trekt Tineke graag te voet door de natuur. Als zoveel Nederlandse wandelaars begon ze met het Pieterpad, daarna volgden andere langeafstandspaden als het Zuiderzeepad en het Pelgrimspad. Samen met haar partner, fotograaf Dorien Koppenberg, houdt Tineke het wandelblog www.wandelingen.info bij: een steeds verder uitdijende site met wandelreportages, routes en inspiratie. Veel bestemmingen dichtbij huis, in Nederland en België, maar elke reis levert wandelinspiratie op en dus vind je er ook verhalen over Engeland, Schotland, Bretagne, Italië, Griekenland en Portugal.

Toinny Lukken, een van Nederlands bekendste dierentrainers en gedragstherapeuten voor dierentuindieren en honden, begon als 20-jarige bij het Dolfinarium Harderwijk (orka’s). In haar lange loopbaan trainde zij dolfijnen, orka’s, giraffen, neushoorns, tijgers, apen, honden, katten, paarden, koeien, geiten, schapen, ratten, muizen, cavia’s, konijnen, kalkoenen en kippen. Ze zit barstensvol kennis en schitterende, vermakelijke en leerzame verhalen over dieren en mensen.

Ton Joosten (1959) is sinds jaar en dag een echte Pyreneeënliefhebber.

In 1986 bezocht hij de Pyreneeën voor het eerst en sindsdien is hij er elk jaar teruggekeerd. Elk bezoek aan deze bergketen op de grens van Frankrijk en Spanje voegde iets toe aan zijn bewondering en liefde voor de Pyreneeën. Zijn ongeëvenaarde kennis en enthousiasme zijn te vinden in menige wandelgids. Meer dan tien heeft hij er intussen op zijn naam staan. Huttentochten, dagwandelingen, langeafstandswandelingen en uitdagende trektochten, ze zijn allemaal met zorg beschreven in zijn boeken.

Intussen woont Ton in Frankrijk. In de Pyreneeën natuurlijk. ‘Als ik dan toch zo vol ben van dit gebergte, dan moet ik er ook maar gaan wonen’, was zijn gedachte. Sinds 2011 heeft hij een chambres d’hôte in het bergdorpje Ayet (Vallée de Bethmale). Centraal in de Franse Pyreneeën ontvangt hij mensen die, al wandelend, willen genieten van de rust en de prachtige bergwereld.

Website: www.lepetitrefuge.com

Acteur, journalist en regisseur Waldemar Kamer (1966) werd in Enschede geboren en groeide op in Brussel. Hij woont sinds 1984 in Parijs en studeerde er kunstgeschiedenis aan de Sorbonne, toneel aan de Cours Périmony en zang aan de Ecole Normale de Musique. Hij werkte als operaregisseur in acht landen en treedt sindsdien op als zanger en conferencier. Parallel aan zijn artistieke carrière heeft hij in vijf talen veel over kunst in Parijs gesproken en geschreven: voor de Duitse, Franse en Vlaamse radio, de Duits-Franse televisiezender Arte, een tiental Duitse dagbladen, het Duitse weekblad Focus, voor tentoonstellingscatalogi en diverse tijdschriften over theater en opera, zoals de Neue Merker in Wenen. Hij is sinds 1991 de vaste correspondent van het Nederlands kunsttijdschrift Tableau Fine Arts. Waldemar heeft drie grote passies: Kunst, Mensen en Parijs – waar hij veel kunst en mensen ontmoet. Dit is zijn eerste boek.

Wieke van Woudenberg-van der Veen is levensloopbaancoach en geeft yoga-meditatielessen in haar centrum Noorderlucht in Friesland. Ze is actief in hulporganisaties, met name in Kenia. Eerder schreef ze het boek Ieder moment is nieuw!

Vanuit zijn vakgebied van de Engelse Taal en Cultuur raakte Wim Zonneveld geïnteresseerd in de vroege Nederlandse sportbeoefening van vóór 1900. De periode waarin allerlei vormen van sport van de overkant van de Noordzee kwamen overgewaaid en jonge Nederlandse pioniers gefascineerd raakten door voetbal, cricket, hockey, tennis, wielrennen, schaatsen en roeien. In zijn werk krijgen individuele sporters aandacht, waarbij niet alleen hun prestaties, maar ook hun drijfveer en maatschappelijke wel en wee worden belicht. Wim Zonneveld publiceert daarover in dag- en weekbladen, tijdschriften zoals Het Rijwiel, en online op de website Sportgeschiedenis. Hij is redactielid van het magazine De Sportwereld voor sportgeschiedenis. Klaas Pander, een vergeten sportheld is zijn debuut als biograaf.